قدر جوانی‌ات را بدان

حکایت‌‌هایی از زندگی امام خمینی(ره)

• همیشه دوست دارد از امام راز خوش‌خطّی‌اش را بپرسد؛ اما رویش‌ نمی‌شود تا این‌که روزی خودش‌‌ می‌‌فرماید: «در کودکی نزد برادر بزرگ‌ترم تمرین خط‌‌ می‌‌کردم... [ایشان] نسبت به من، هم سِمَت پدری دارند و هم سمت استادی.»
• ساده‌زیستی امام (ره) را‌‌ می‌‌داند؛ امّا وقتی فهرست اثاثیه‌‌‌ای را که موقع ازدواج تهیّه کرده بود‌‌ می‌‌بیند، بیش‌تر متوجّه این موضوع‌‌ می‌‌شود: یک قطعه گلیم، یک دست رخت‌خواب، یک چراغ خوراک‌پزی، یک قابلمه‌ی کوچک، یک قوری و تعدادی استکان و نعلبکی.
• پس از کلی آسمان ریسمان کردن، آب دهانش را قورت می‌دهد و چیزی‌‌ می‌‌گوید که دیگران جرئت گفتنش را ندارند: «حالا که برای خانه کولر‌ نمی‌خرید، حداقل سه ماه تابستان را به شهر کوفه بروید تا از گرمای نجف خلاص شوید!»

• نوه‌ی آقا روی صندلی نشسته است و‌‌ می‌‌خواهد نقش امام را بازی کند، ضمن این‌که قرار است امام هم نقش مردم را بازی کند و شعار بدهد!

• ماه مبارک رمضان فرارسیده است و امام (ره) به جای خواندن روزانه یک جزء قرآن، روزی سه جزء‌‌ می‌‌خواند، دستمالی که موقع عبادت شبانه صرف پاک کردن اشک‌هایش‌‌ می‌‌شود نیز جای خود را به یک تکّه حوله‌‌ می‌‌دهد.

• پی نوشت: